BEÑAT UNANUE SARASOLA
AITTONA PEDRORI BERTSOAK
Aittona, zuri bertsok idatziz
pasatu det nik hesia,
hil zinenean sartu zitzaidan
nei bihotzean gezia,
norbaiti tokau behar zitzaion,
hortxe zegon minbizia,
zuri halaxe tokau zitzaizun
nahiz etzendun merezia
hirurogeita zortzi urtekin
galdu zenuen bizia.
Zure ondoan bizitakoa
neretzat motxa izan da,
momentu gehio partekatzea
gustatuko zitzaidan ba,
hil egin zinen, bai, aze pena
hurrengoi emanda txanda,
zurekin oso goxo egoten
nintzen egia esanda,
pentsa nola lo egiten nuen
zuri eskua emanda.
Zure argazkiak begiratuta
aze oroitzapen pila,
kotxe konponzen ibili zinen
mekanikari abila,
gizon jatorra eta bixkorra
txikia eta umila,
zure ondoan ez zen izaten
ez buila, ez iskanbila,
ta ze gustora joaten zinen
Aralarra onddo bila.
Aittona Pedroi bertsok ittea
atea zait bihotzetik,
bihurrie ta oso jatorra
eta bertsok horregatik.
Ondo moldatu ginen, ederki,
ni txikie nintzenetik,
ta zortzi urte pasa zaizkigu
ia joan zinenetik,
eskerrik asko, aittona Pedro,
emandako denagatik!
