HELEN HIDALGO REPES
EZ ISILDU ETA KONTATU
Bizi naiz baina nola?
Ikusten dut baina zer?
Ezin sentitu esaten duzuna,
minak astindu neure burua.
Zergatik isildu? Zergatik makurtu?
Ispiluan ikusi eta ezin ezagutu.
nor naiz ez jakin,
zer egin ez dakit.
Maite nauzula esan,
baina nork sinetsi?
Hau da zoramena,
ez da nahiko bakea.
Garrasiak gauean,
barkamenak goizean.
Animalia etxean,
gizona kalean.
Zergatik babestu bere burua ?
Eta zergatik ez nirea?
Kontrolpean nago
eta ezin pentsatu.
Kaleak morez
jendez gainezka.
Ni bakarrik,
laguntza barik.
Zauriak barruan,
zauriak kanpoan.
Odola eta malkoak,
hauek bai lagunak.
Ausardiari eman eskua
egin beharreko gauza.
Sentitutakoa kontatu
ondorengoak saihestu.
orbainak erakutsi,
bizitakoa zabaldu.
Kateak puskatuz
libre sentitu.
Harremanak berhartu,
beldurra galduz.
Zoriontasuna ezagutu,
dudanaz gozatuz
…. eta galdutakoaz ahaztuz.
